Vandaag bespreek ik het eerste bier uit een reeks van drie topbieren. In mijn kelder staan de drie soorten Westvleteren, de meest exclusieve der trappisten.
Om Westvleteren te kunnen drinken moet je heel wat over hebben. Zoals iedereen wel weet wordt deze trappist niet gecommercialiseerd. Je moet echt naar de abdij rijden om het te kunnen proeven. Van hieruit toch wel snel anderhalf uur rijden.
In hun bezoekerscentrum “In de Vrede” kan je genieten van de drie trappisten (blond, 8 en 12) met een stukje abdijkaas of paté. Als je nog veilig naar huis wil rijden na de drie trappisten moet je al een tijdje spenderen in de buurt. Als je geen geocacher of wandelaar bent is dat misschien niet ideaal. Je wil dat lekkers dus vooral mee naar huis kunnen nemen. Vergeten reserveren? Pech! Je kan hooguit een pakketje van zes van één soort meebrengen. Met een beetje geluk heb je echter wel op voorhand het maximum van twee bakken kunnen reserveren en mag je na lang wachten deze klassieke houten kratten gevuld met vloeibaar goud inladen. Na vele keren proberen is mij dat dit jaar eindelijk gelukt. Geduld loont!
Ik begin vandaag dus met het lichtste bier, Westvleteren Blond, herkenbaar aan de groene kroonkurk. Het heeft een alcoholpercentage van slechts 5,8%. Bij het inschenken ontstaat er veel schuim, wat wijst op de aanwezigheid van koolzuur. Het schuim blijft ook goed aan het glas plakken. Het bier is fris, hoppig en een lijkt een tikkeltje citrus te bevatten. Het heeft een bittere afdronk. Ik drink bier graag fris. Door het in de koelkast te plaatsen is het een beetje troebel geworden. Op kamertemperatuur zou dat niet het geval zijn.
Volgens sommige kenners zijn de twee bruine bieren nog een stuk beter, maar deze blonde Westvleteren mag er ook zeker zijn. Ook al heb ik de 8 en de 12 al enkele keren gedronken, ik kijk er naar uit om ze binnenkort weer te drinken en hier te bespreken.
